ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ!!!

                                                    

Ατενίζοντας πλέρια τον πλανήτη από άκρο σ’ άκρο, διαπιστώνουμε μια πολύ πλατιά ανθρώπινη σχέση πέρα από δεσμούς αίματος ή ερωτικές βλέψεις, έξω από επαγγελματικά συμφέροντα ή κοινωνικές επαφές• μια σχέση «μυστηριακή», που το μοναδικό της χρώμα και άρωμα το αποκτά από μια βαθειά ανάγκη για επικοινωνία, από μια βαθειά ανάγκη για ουσιαστική επαφή, τη ΦΙΛΙΑ.
Εξω από ηλικίες, χρ ώμα, καταγωγή ή φύλο ανθρώπων, υπάρχει μέσα στις καρδιές μας, ριζώνει βαθιά και ανθίζει δομώντας ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις, δίνοντας καλλιέργεια στην ύπαρξή, δεσμούς ανιδιοτελείς, πίστη στο συνάνθρωπο και τα ιδανικά, δίνοντας ευτυχία, πνευματική γαλήνη και ολοκλήρωση, δημιουργώντας συνείδηση.
Η Φιλία είναι μια από τις πλέον σταθερές ανθρώπινες σχέσεις, σταθερές όχι με την έννοια της στασιμότητας, μα με την έννοια της αντοχής. Η Φιλία δημιουργείται, καλλιεργείται μέσα μας απλά, έχοντας ένα ή περισσότερα κοινά σημεία με κάποιον άλλον, που λειτουργούν ως πόλοι έλξης, χτίζοντας το υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα στηριχθεί η Φιλία, θα ριζώσει και θα αναπτυχθεί.
Αυτά τα κοινά σημεία δημιουργούν έναν εστιακό πυρήνα που λειτουργεί σαν πομπός, μεταδίδοντας ή μεταφέροντας προς τα έξω ενεργειακά ‘κύματα’. ‘Κύματα’ που δημιουργούν στο κέντρο τους ομόκεντρους κύκλους προς τα έξω. Κάθε κύκλος αντιπροσωπεύει και μια άλλη διάσταση στη σχέση της Φιλίας, μια άλλη μορφή κατανόησης του ενός ατόμου προς το άλλο και όσο πιο πολύ επεκτείνονται τα κύματα και η περιφέρεια των κύκλων, τόσο πιο σφαιρική γίνεται η σχέση των ανθρώπων.

Η Φιλία δεν είναι κάτι πέρα από τον άνθρωπο, ούτε πάνω από την ανθρώπινη φύση, ούτε στερεί την ευχαρίστηση, αντίθετα προστατεύει στοργικά όλους τους ανθρώπους, τους φροντίζει, τους αγκαλιάζει και τους μετουσιώνει. Μέσα σε αυτή την πρωτογενή σχέση των ανθρώπων απαραίτητο στοιχείο είναι η ποιότητα, η ποιότητα στα κοινά εστιακά σημεία. Αυτή είναι που θα οριοθετήσει την ποιότητα της Φιλίας που δομείται από τα άτομα, μα και τη διατήρηση και την ανθεκτικότητά της. Αυτή είναι που θα δώσει στην ύπαρξη ποιότητα στη συνείδηση, που θα σμιλεύσει το χαρακτήρα ώστε τα ‘κύματα’ να κραδαίνονται σε μια ενέργεια που λάμπει και ακτινοβολεί δημιουργικά με όλο της το δυναμικό, όπως το δέντρο που καρποφορεί ‘έχοντας γερή ρίζα και εύφορο έδαφος, ώστε η ακτινοβολία της να προσφερθεί στο περιβάλλον με υγιή δημιουργικά αποτελέσματα.
Μια τέτοιου είδους επικοινωνία, αυτό που αποκαλούμε αληθινή Φιλία, βιώνετα σαν την πιο ωραία και την πιο ευτυχισμένη πορεία προς τη φυσική μας τελειότητα. Όσοι συμμετέχουμε σε μια τέτοια Φιλία είναι σαν να κατακτάμε κάτι τόσο πολύτιμο όσο είναι και ο λαμπρός ήλιος για τον κόσμο μας, όπου ανταποδίδει αγάπη στην αγάπη. Το Δέντρο της Φιλίας είναι που θα απλώσει σφαιρικά κύματα, κύματα προς όλες τις κατευθύνσεις, ενέργειες, κραδασμούς, σπόρους ομορφιάς, γαλήνης, χαράς και ολοκλήρωσης για ό,τι ιδανικότερο, για ό,τι αγνότερο και ουσιώδες, τροφή για την ύπαρξη μα και για την ίδια την ανθρωπότητα και όλη της την πλάση. 

Η Φιλία στηρίζεται στην αγάπη, στην αμοιβαιότητα των ανθρώπων, είναι το μεγαλύτερο αγαθό, που σαν δώρο μας δόθηκε, μετά τη Σοφία. Η Φιλία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ατόμων δημιουργεί άπλετα και βαθιά την αίσθηση της ελευθερίας, της κατανόησης, της μοναδικότητας του ατόμου, που ξεχνά το εγώ και αλληλοσυμπληρώνει το εμείς. Η ελευθερία που υπάρχει μέσα στη φιλία περιέχει ευελιξία και ομορφιά, δε γνωρίζει ανεξέλεκτες καταστάσεις, ούτε αχαλίνωτες συμπεριφορές. Οι πραγματικές φιλίες μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις παραμένουν αναλλοίωτες και αιώνιες.
Κάθε ειλικρινής συνάντηση ανθρώπων, αξίζει να γίνεται αντιληπτή σαν το μεγάλο μυστήριο της ζωής, το οποίο πάντα φωλιάζει και αποκαλύπτεται ανάμεσα στους φίλους και πρόκειται για το αληθινό μυστήριο που δεν μπορεί να προδοθεί ή να υποβιβαστεί. Η ουσιαστική Φιλία ανάμεσα στους ανθρώπους χρειάζεται να έχει ελαστικούς δεσμούς, ελαστικούς μα συνάμα τόσο γερούς και σταθερούς όσο και οι πλέον θεμελιώδεις αρχές της ύπαρξης. Η ψυχή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη της πλευρά που βρίσκεται πάντα σε ένα ‘Εσύ’. Η ψυχή μπορεί να ζήσει, να αναπτυχθεί και να ανθίσει μόνο μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις. Πρόκειται, ίσως, για μια τάση της ψυχής προς ένα υψηλό συναίσθημα Αγάπης.

Απαραίτητο στοιχείο είναι η βαθιά αγνότητα, ώστε η κατανόηση και η γνώση των πραγμάτων να χρωματίζει σκέψεις και συναισθήματα που θα δομούνται και θα πάλλονται μέσα από αυτό το χρώμα της απόλυτης αγνότητας, χωρίς προσωπικές βλέψεις και ωφέλειες, κάτι που το εγώ πάντα από την εγωιστική πλευρά επιζητά. Η Αγάπη που την περιβάλλει είναι που τη διατηρεί, την εξασφαλίζει, τη συντηρεί και την αναγεννά προσφέροντάς μας τους ωφέλιμους καρπούς της.
Η σχέση της Φιλίας, μέσω της δύναμής της, στηρίζεται στην αμοιβαιότητα, στη βαθιά επικοινωνία, νους με νου, καρδιά με καρδιά, ψυχή με ψυχή, πνεύμα με πνεύμα. Υιοθετώντας έναν τέτοιο τρόπο αντίληψης και δράσης, η οπτική γωνία από την οποία εξετάζει κανείς τα γεγονότα της καθημερινής ζωής αλλάζει παντελώς. Τα κριτήρια παύουν να είναι προσωπικά ή κοινωνικά και εντάσσονται στο ευρύτερο φάσμα της ανάπτυξης και της εξέλιξης της ίδιας της όψης της Φιλίας.Στην ουσιαστική Φιλία τίποτε δεν είναι προσποιητό, τίποτε δεν είναι εικονικό, κατευθυνόμενο, τα πάντα είναι αληθινά και αυθόρμητα, χωρίς κανένα αυτοσκοπό. Οι φίλοι συμπορεύονται ελεύθερα, παράλληλα προς την ίδια κατεύθυνση, προς τον ίδιο πόλο έλξης. Μπορεί πότε να τραβά ο ένας μπροστά και πότε ο άλλος.

 ΄Ισως χρειαστεί να δοθεί χέρι βοηθείας σε αυτόν που βραδυπορεί. Πάντα, όμως, βαδίζουν προς τον ίδιο προορισμό, παρόλο που είναι πιθανό μέσα στους δρόμους της ζωής να έχουν διαφορετικές μορφές έκφρασης, όμως η κατεύθυνση δεν αλλάζει, ο πόλος έλξης είναι ο ίδιος, ο κραδασμός και ο απόηχος κοινός, ο τελικός στόχος είναι και ο τελικός σκοπός.Η κοινή πορεία είναι η μεγαλύτερη εμπειρία που συσφίγγει τη φιλία, τη σφυρηλατεί, τη θεμελιώνει, την περνά δια πυρός και σιδήρου και έτσι τα άτομα μεταμορφώνονται, εξελίσσονται μέσα από την ίδια τους τη σχέση πάνω στον κοινό δρόμο. Μέσα από τις κοινές εκπορεύσεις η συνισταμμένη των δυνάμεων εξισορροπείται και όλη η σχέση διατηρεί την ισορροπία της σαν μια ζυγαριά που δεν γέρνει ούτε προς τον έναν ούτε προς τον άλλο. `Ολα τα συστατικά τους στοιχεία επεξεργάζονται, αξιοποιούνται, γίνονται το λίπασμα της ουσιαστικής φιλίας.
Η Φιλία είναι ένα λουλούδι που μπορεί να καλλιεργηθεί, αν υπάρχει η εσωτερική αγνότητα, η εσωτερική παρόρμηση και έλξη.
Μόνον έτσι το έδαφος θα γίνει καρποφόρο και θα βοηθήσει το σπόρο να σκάσει και να δημιουργήσει το νέο φυτό,
τη Νέα Συνείδηση,Εμπιστοσύνη,Κατανόηση,Ειλικρίνεια,Συννενόηση,Συμπαράσταση, Σεβασμο,και Αγάπη στον συνοδοιπόρο την Φιλίας.
Μέσα της θα ενωθούν οι ψυχές και θα αρχίσουν το ταξίδι τους, σαν συνοδοιπόροι προς μια πορεία εξέλιξης όπου τα άστρα θα λάμπουν παντού μέσα από τις δικές μας ψυχές, δίνοντας του Φως στην ΦΙΛΙΑ των συνοδοιπορων που περπατουν μαζι με μας!!!!!!! 

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ!!!

 Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

      

Ποια είναι η γνώμη σας για τον σεβασμό σήμερα??
Θεωρείτε πως ο σεβασμός κερδίζετε ή πρέπει να υπάρχει απαραίτητα???

Το κλασικό βέβαια είναι ότι  τον σεβασμό τον κερδίζεις,
όταν σέβεσαι κι έχεις εκτίμηση στον ίδιο σου τον εαυτό  πρώτα πόλλα, σέβεσαι και τους άλλους!!!

Δεκτό με μια διόρθωση φυσικά ότι και την εκτίμηση θέλει πολύ κόπο να την κερδίσεις.   

Συμφωνώ βέβαια γιατί πιστεύω ότι ο σεβασμός και η εκτίμηση κερδίζεται και δεν απαιτείται!!!

  
Απαιτείται να σεβόμαστε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Σε ατομικό επίπεδο ο σεβασμός κερδίζεται από τη συμπεριφορά μας και κατά πόσο εκτιμούμε και σεβόμαστε εμάς τους ίδιους για να σεβαστούμε και τους υπόλοιπους!!!

Νομίζω όμως  πως  έχει χαθεί ο σεβασμός στις μέρες μας…και ιδιαίτερα όσον αφορά τους νέους! Ο Σεβασμός και η Εκτίμηση κερδίζονται με μεγάλο αγώνα,ήθος και αξιοπρέπεια προς τον εαυτό μας κυρίως και προς τους συνανθρώπους μας στη συνέχεια!!!

Ο σεβασμός ανήκει στα ευγενή αισθήματα και διακρίνει αυτούς που τον νοιώθουν και τον αποδίδουν και στα υπόλοιπα έμψυχα γενικά. Συνήθως πάει πακέτο με την εκτίμηση!!!

Το ποιος θα τον αποδώσει και ποιος θα τον εισπράξει ή το ποιος αξίζει του σεβασμού μας τελικά είναι μια πολύ λεπτή γραμμή που δύσκολα κάποιος που εκ χαρακτήρος διαθέτει αυτό το Ευγενές αίσθημα και  μπορεί να κάνει διαχωρισμό στο ποιους οφείλει να σέβεται και ποιους όχι.

Για μένα, κάθε ζωντανή ύπαρξη διαθέτει κάτι που πρέπει να σεβόμαστε. Κάποιο δικαίωμα. Οποιος λοιπόν έχει δικαιώματα οφείλουμε να τον σεβόμαστε. Και δεν υπάρχουν έμψυχα χωρίς δικαίωμα. Άρα?

Κι εδώ  θέτω την εξής ερώτηση!!! Πως μπορούμε να έχουμε άποψη για τον σεβασμό, όταν δεν ξέρουμε να τον δείχνουμε?? 

Π.Χ ενώ κάποιος οδηγεί και πετάγεται κάποιος από  το στενό και του κολλάει μια μούντζα,έτσι δείχνουμε τι εστί σεβασμός??

Καταλήγοντας λοιπόν θα πω πως από την θεωρία στην πράξη υπάρχει μια υπερβολικά μεγάλη απόσταση, τόση που ακόμα και εγώ που έθεσα αυτό το θέμα, πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να μην σέβομαι ορισμένες καταστάσεις!!! (Απαράδεκτη λεμε)

Όταν δε σέβεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό δε σέβεσαι και κανέναν.

Αυτό είναι ΝΟΜΟΣ!!!
Είναι να το έχεις τελικά αλλά….υπάρχουν άτομα που δε σέβονται κανέναν και τίποτα όσο σεβασμό και να εκπέμπει ο άλλος!!

Στον βωμό του χρήματος  έχουν καταπατηθεί όλες οι αξίες ακόμα και η Αξιοπρέπεια!!!

Ξεκινάμε τότε από τον εαυτό μας αρχικά……..Γιατί αν μιλάμε για σεβασμό γενικά και πιάνουμε τον εαυτό μας Φάουλ τότε δεν υπάρχει αντικείμενο συζήτησης!!
Κι αν οι άλλοι δεν έχουν σεβασμό δεν σημαίνει ότι δεν θα έχουμε κι εμείς!!!

Νομίζω ότι ο σεβασμός προς τον άλλο πρέπει να υπάρχει πάντα και από την αρχή.
Το θέμα είναι αν θα μπορέσει να κερδίσει και την εκτίμησή μας!!!

 Βασικά κερδίζεις τον σεβασμό του κάθε ανθρώπου…αλλά αν  ο άλλος θέλει να τον σέβονται και δεν υπάρχει σεβασμός από τον ίδιο τότε δεν υπάρχει σεβασμός σε καμία των περιπτώσεων………..κι έχεις  κάνει λάθος αρχή με πολλούς ανθρώπους γύρω σου!!!

Νόμος του Χαρακτήρα μας είναι: Ο Σεβασμός, Η Αξιοπρέπεια, και

Η Εκτίμηση που πρέπει να νιώθουμε για τον εαυτό μας και προς τους Συνανθρώπους μας!!!

 

Η ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ!!!

                                                               ΣΑΝΤΟΥΡΙ
                                                                     

                                                          ΟΥΤΙ

Το ρεμπέτικο είναι ένα είδος μουσικής που έχει τις ρίζες του από την εποχή του βυζαντίου. Αυτό το γνωρίζουμε κι από τον ίδιο τον Μάρκο Βαμβακάρη που σε μια ζωντανή ηχογράφηση του αναφέρει πως τα τραγούδια του είναι βυζαντινά . Το ρεμπέτικο αναπτύχθηκε κυρίως στα παράλια της Μικρά Ασίας , στα μέρη όπου αναπτύχθηκε , κυρίως σύχναζαν άνθρωποι του υποκόσμου .Άνθρωποι που έκαναν χρήση διάφορων ναρκωτικών ουσιών ,άνθρωποι που ήταν παραδείγματα προς αποφυγήν. Παρόλα ταύτα οι περισσότεροι κάτοικοι σιγομουρμούριζαν διάφορους σκοπούς από αυτά τα τραγούδια γιατί παρόλο που ήταν απαγορευμένα ο περισσότερος κόσμος τα αγαπούσε. Το ρεμπέτικο μεταφέρθηκε στην κυρίως Ελλάδα με την καταστροφή της Σμύρνης. Οι κάτοικοι της Σμύρνης μεταναστεύοντας στην Ελλάδα μετάφεραν τα ήθη και έθιμα τους, ένα από αυτά είναι και το ρεμπέτικο.

Το ρεμπέτικο χωρίζεται σε τρεις κύκλους. Ο πρώτο ξεκινάει γύρω στο 1922, από τους πρόσφυγες, τους φαντάρους, τους φυλακισμένους. Σε εκείνη την δεκαετία το τριάντα ακούγονται δίσκοι με ονόματα μεγάλων όπως της Ρόζας Εσκενάζυ. Αυτός ο κύκλος έχει στοιχεία σμυρναίικα, με πρώτα όργανα το ούτι και το σαντούρι. Στον δεύτερο κύκλο κυριαρχούν το μπουζούκι και ο μπαγλαμάς. Είναι η εποχή που το ρεμπέτικο αρχίζει να βγαίνει από το περιθώριο. Εκεί δεσπόζουν τα ονόματα του βαμβακάρη, του Δελιά, του Μπάτη, του Μπαγιαντέρα. Ο τρίτος κύκλος είναι ο κύκλος του Τσιτσάνη. Η εποχή της πείνας, του πολέμου, του τρόμου, των φυλακών, του Εμφυλίου και του κρεματορίου.

Τα ονόματα που σου έρχονται στην μνήμη όταν ακούς τη λέξη ρεμπέτικο είναι Μάρκος Βαμβακάρης ,ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Γιάννης Παπαϊωάννου, που είναι οι κύριοι εκπρόσωποι του ρεμπέτικου τραγουδιού. Θα αναφερθούμε στον καθένα ξεχωριστά με χρονολογική σειρά. 

ΜΠΑΓΛΑΜΑΣ

ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ

---

ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ

 

O πατέρας του ρεμπέτικου τραγουδιού; Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ του μουσικού αυτού είδους που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της λαϊκής ελληνικής παράδοσης. Με όποιον τρόπο και να αποκαλέσει κανένας τον Μάρκο Βαμβακάρη, που πέθανε στις 8 Φεβρουάριου του 1972! Το σίγουρο είναι ότι η τέχνη του συριανού αυτού ποιητή και μουσικού,όχι μόνο είναι ένα από τα σημαντικότερα δείγματα αυτής της παράδοσης αλλά ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να είναι ζωντανή. μπορεί το ρεμπέτικο τραγούδι να μην υπάρχει πια να έσβησε όταν η αφομοιώθηκε από την κοινωνία το είδος του περιθωριακού ανθρώπου που το δημιούργησε και το υπό στήριξε όμως η μουσική του Μάρκου Βαμβακάρη δείχνει μια δημιουργία που ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια της απομονωμένης μικροκοινωνίας.

   "Εγεννήθηκα στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων, στην ωραία Σύρα και συγκεκριμένα σε μια φτωχή συνοικία της Άνω Χώρας , ονομαζόμενης Σκαλί το έτος 1905 στις 10 Μαΐου ημέρα Τετάρτη και ώρα τρίτη πρωινή από γονείς πάμφτωχους¨.

Στα 1917 ο Μάρκος έρχεται στον Πειραιά και πεθαίνει στην Κοκκινιά στις 8 Φεβρουαρίου 1972. Στην ιστορία της ζωής του Μάρκου αναγνωρίζουν την ζωή τους οι χιλιάδες των ξεριζωμένων που οι συνθήκες εσωτερικές και εξωτερικές αποδιοργανώνουν τοις βάσεις της κοινωνικής τους ύπαρξης και σπρώχνουν στο περιθώριο και την υποπρολεταριοποίηση. Για τον ίδιο μάλιστα η διαδικασία αυτή έχει συντελεστή πριν από μια τουλάχιστον γενιά δεδομένου προς το περιβάλλον όπου περνά τα πρώτα παιδικά του χρόνια παρουσιάζει έντονα τα σημάδια της αστικής ανάπτυξης και αυτά από τον 19 αιώνα .Ο πατέρας του Μάρκου πότε καλαθοπλεχτεις και πότε καρβουνιάρης , θα πεθάνει προώρα αφήνοντας τη γυναίκα του κι έξι παιδία ,δυο κορίτσια και τέσσερα αγόρια, μέσα στην πιο μαύρη μιζέρια .Η μανά του από τον πρώτο καιρό του γάμου της δουλεύει στις φάμπρικες και αργότερα θα την ακολουθήσει η μεγάλη κόρη της στα δεκαεφτά της χρόνια. Από τα αδέρφια του ο ένας θα τρελαθεί από το χασίσι ,άλλος θα γίνει εγκληματίας.

Ο Μάρκος μπαίνει στη δουλεία από εφτά χρόνων παιδί, αρχικά σαν βοηθός κοντά στην μάνα του στο κλωστήριο Δεληγιάννη στη Σύρα όπου δούλευε τότε .Για λίγο δουλεύει και μαζί με τον πατέρα του στο πλέξιμο καλαθιών όμως πολύ γρήγορα αποκόβεται από τους γονείς του και πέφτει "στα ξένα χέρια".Παραγιός σε μανάβικα ,μπακάλικα, χασάπικα, εφημεριδοπώλης, λουστράκι .Θα περάσει ολόκληρη την παιδική ζωή του μέσα στην περιπλάνηση ,τη ξυπολησιά ,τις κακουχίες ,τις αρρώστιες ,τη σκληρή δουλεία ,την έσχατη ολική εξαθλίωση .Το σχολείο εγκαταλείπεται από την τέταρτη τάξη δημοτικού και την κοινωνικοποίηση της προσωπικότητας του αναλαμβάνει εξ΄ ολοκλήρου ο κόσμος της αλητείας ,της κλοπής , των τυχερών παιχνιδιών και των κακόφημων οίκων της Ερμούπολης, που αυτή την εποχή βρίσκεται σε μεγάλη άνθιση. Χαρακτηριστική είναι η θητεία του μικρού Μάρκου σαν εφημεριδοπώλης στην υπηρεσία κάποιου Ζούλα, τοπικού εκδότη, που είχε κάτω από την εκμετάλλευση του καμιά τριανταριά παιδάκια ανάλογης ηλικίας. Τα έντυνε ομοιόμορφα για διαφημιστικούς σκοπούς και τους παραχωρούσε φαγητό και ύπνο με αντάλλαγμα να δουλεύουν γι’ αυτόν. Το υπνωτήριο εκείνο ήταν σωστό διαφθορείο, άντρο κλεφταράδων και μυστήριων. Έτσι μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον με τις διαρκείς εφόδους της αστυνομίας, το ξύλο απ’ τους αστυφύλακες και τις κλοτσιές και σφαλιάρες απ’ τα αφεντικά και τους μεγάλους, τις απόπειρες ασέλγειας, τη κόπωση από μια δουλεία δώδεκα και δεκατριών ωρών την ημέρα θα σκληρύνει και θα ωριμάσει την προσωπικότητα του μικρού βιοπαλαιστή. Όταν σε ηλικία 13 ετών βρίσκεται λαθρεπιβάτης για τον Πειραιά έχει αφήσει πίσω του είδη μια ζωή.

Εγκαθίσταται αρχικά στα Ταμπούρια και πιάνει δουλεία σαν χαμάλης γαιανθρακεργατης στο λιμάνι! Μετά από λίγο θα τον ακολουθήσει και ολόκληρη η οικογένεια. Τα εφηβικά και τα πρώτα νεανικά του χρόνια περνούν μέσα σε συνθήκες σκληρότερης δουλειάς, χαμαλίκια στο τελωνείο, ξεφορτωτής κατόπιν στις μαούνες και εκδορέας στα σφαγεία του Πειραιά.

Ο Μάρκος είναι ο κυριότερος εκπρόσωπος του ρεμπέτικου όπως μας παρουσιάζεται διαμορφωμένος την δεκαετία του 30, κυρίως στον Πειραιά! Μαζί με τον Γιώργο Μπάτη ,τον Ανέστο Δελιά και τον Στρατί Παγιουμτζή σχηματίζουν την πρώτη ρεμπέτικη κομπανία που εμφανίζεται το καλοκαίρι του 1934 στην Δραπετσώνα.

Άρχισαν να ηχογραφούν μέχρι την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας σε δίσκους 78 στροφών. Απ’ αυτό το σημείο και έπειτα αρχίζει η ηχογράφηση δίσκων στην Ελλάδα. Ο Μάρκος και η κομπανία του θα βοηθήσουν τους υπόλοιπους τραγουδιστές δίνοντας βάσεις για μια καινούργια εποχή τραγουδιού στην Ελλάδα.

     

---

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΟΥ

Η ζωή και η ιστορία του Γιάννη Παπαϊωάνου είναι η μαρτυρία ενός γνήσιου λαϊκού καλλιτέχνη , ενός βάρδου της ψυχής. Στην πολύχρονη καριέρα του πέρασε μέσα από φωτιά και σίδηρο. Είδε εποχές δύσκολες, όχι μόνο για μουσικούς , αλλά για την Ελλάδα ολόκληρη: μικρασιατική καταστροφή , πείνα , φτώχια , δυο παγκόσμιοι πόλεμοι , ένας εμφύλιος , κατοχή , δυο δικτατορίες , ξενιτιά. "τριανταπεντε χρόνια στο πάλκο , μέσα στη vύχτα , στη βρωμιά , που έχεις να κάνεις με κάθε καρυδιάς καρύδι , από ανθρώπους του σχοινιού και του παλουκιού μέχρι μορφωμένους λεφτάδες και βαλε , είδα τόσα και έζησα τόσα που δεν φτάνει όλο το χαρτί του κόσμου για να γραφτούνε", λεει ο ίδιος στην αυτογραφία του ντόμπρα και σταράτα. Πάνω στο πάλκο ,μέσα στην νύχτα, ο Γιάννης Παπαϊωαννου αποτύπωσε στα τραγούδια του τις χαρές, τις λύπες , τους καημούς και τα σκιρτήματα του ελληνικού λαού ,δίνοντας μια ολόκληρη ζωή σε αυτό που ονομάζεται ελληνικό τραγούδι.

O μπάρμπα-Γιάννης όπως τον αποκαλούν όσοι τον γνώρισαν και τον αγάπησαν ήταν ο πρωτομάστορας , ο πρωτοπόρος που ανέδειξε μια ολόκληρη γενιά καλλιτεχνών , μουσικών και τραγουδιστών. Τριάντα πέντε χρόνια σε σκηνές λαϊκών μαγαζιών , οχτακόσια τόσα τραγούδια , εμφανίσεις και περιοδείες στην Ελλάδα και στην βόρειο Αμερική , και μια πλούσια δισκογραφία μαρτυρούν την κολοσσιαία συνεισφορά του. Μερικά από τα τραγούδια του όπως η Ψαροπούλα και η Φαληριώτισσα που βρίσκονται ακόμα στα χείλια μας και στις καρδιές μας είναι μια ζωντανή απόδειξη της διαχρονικότητας του έργου του , του έργου ενός μεγάλου συνθέτη.

Ο Γιάννης Παπαιωάννου γεννήθηκε στη Κίο της Προποντίδας το 1913 της μικρά Ασίας. Δυο χρονών ορφάνεψε από πατέρα . αυτό ήταν το πρώτο χτύπημα στη σκληρή ζωή του. Το δεύτερο χτύπημα ήρθε μετά από μερικά χρόνια το 1922. Η φρίκη της καταστροφής και του ξεριζωμού αποτυπώθηκε βαθιά στον 9χρονο Γιάννη , συνοδεύοντας τον σε όλη την ζωή. Φεύγοντας από την Κιο μαζί με την μητέρα του Χρύσα και την γιαγιά του και με μόνη περιουσία μια μαξιλαροθήκη όπου είχαν φυλαγμένα κάποια χρυσαφικά πήγαν αρχικά στην Σαμοθράκη και τελικά κατέληξαν στον Πειραιά. Αφού αποβιβάστηκαν στον Πειραιά πήγαν και έμειναν στις τζιτζιφιές μαζί με τους θείους τους και την υπόλοιπη οικογένεια του.

Η πείνα τον ανάγκασε να παει

στην δουλειά από μικρός. Ξεκίνησε δουλεύοντας σε ένα συνεργείο και ύστερα βγήκε στις οικοδομές. Η σκληρή βιοπάλη του απαγόρευσε να συνεχίσει το σχολείο. Φτάνουμε λοιπόν στο 1928. Ο μπάρμπα-Γιάννης ξεκίνησε να παίζει μουσική με μια φυσαρμόνικα αλλά η σχέση του με τη μουσική θα παρέμενε σε εκείνο το επίπεδο αν δεν ήταν το ποδόσφαιρο.

Όσο αστείο και αν φαίνεται η μάνα του μπάρμπα-Γιάννη του πήρε ένα μαντολίνο για να μην παίζει ποδόσφαιρο επειδή φοβόταν μην ξανατραυματιστεί όπως είχε όντως τραυματιστεί σοβαρά. Αργότερα συνέχισε να παίζει μαντολίνο μέχρι που άκουσε το μπουζούκι. Το τραγούδι που άλλαξε τη ζωή του μπάρμπα-Γιάννη ήταν  "Το μινόρε του τεκέ" του Γιάννη Χαλκιά. Από εκείνη την ημέρα ο Παπαιωάννου ερωτεύτηκε το μπουζούκι και το υπηρέτησε πιστά μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο Παπαιωάννου το 1953 ξεκίνησε μια περιοδεία στην Αμερική για την οποία έγινε γνωστός στους έλληνες του εξωτερικού.

Ο Γιάννης Παπαιωάννου σκοτώθηκε τα χαράματα της τρίτης Αυγούστου του 1972 , ώρα 5:30 το πρωί καθώς πήγαινε στα Βασιλικά της Σαλαμίνας  στο σπίτι του.

---

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ (1917-1987)

Το 1915, στα Τρίκαλα, μια πόλη της Θεσσαλίας γεννήθηκε ο Βασίλης Τσιτσάνης. Ο Βασίλης ήταν καλός στα γράμματα αλλά και στη μουσική. Το βιολί τον βοηθάει να βγάζει κανά χαρτζιλίκι, ενώ ταυτόχρονα "σκαλίζει" τη μεγάλη του αγάπη, το απαγορευμένο μέχρι πριν λίγο καιρό μπουζούκι του πατέρα του. Άρχισε να παίρνει μαθήματα βιολιού ενώ τα σχέδια της μητέρας του Βικτορίας ήταν να γίνει ένας μεγάλος δικηγόρος.

   Το 1937 κατεβαίνει στην Αθήνα για να γίνει δικηγόρος. Το μπουζούκι το έχει μάθει καλά και αρχικά παίζει σε ταβερνάκια, ενώ το φθινόπωρο γράφεται στη Νομική σχολή. Αρχίζει επίσης να εργάζεται στο κέντρο "Μπιζέλια". Η πρώτη ηχογράφηση έγινε όταν ήταν ακόμη 22 ετών: "σ΄ ένα τεκέ μπουκάρανε" και έγινε στην ΟDEON ενώ λίγο αργότερα ηχογραφεί και το: "Να γιατί γυρνώ μες ΄στην Αθήνα". Το Μάρτη του '38, παρουσιάζεται στο Τάγμα Τηλεγραφητών, στη Θεσσαλονίκη.

Στο στρατό γράφει πολλά τραγούδια, ενώ ταυτόχρονα αρχίζει να καθιερώνεται επαγγελματικά. Οι πύλες των εταιριών ανοίγουν διάπλατα, αλλά έπρεπε να κατεβαίνει στην Αθήνα για να ηχογραφεί αφού οι εταιρίες είχαν στην πρωτεύουσα την έδρα τους. Αναγκαζόταν να παίρνει άδειες και επειδή δεν γύριζε έγκαιρα στο στρατόπεδο βρισκόταν συχνά στο πειθαρχείο. Μια χειμωνιάτικη βραδιά, στο πειθαρχείο όπου βρισκόταν, έγραψε την περίφημη "Αρχόντισσα", που τραγουδά για μία εξαιρετικά όμορφη γυναίκα, πραγματική αρχόντισσα στην ομορφιά. τη Θεσσαλονίκη γνωρίζει και τη Ζωή Σαμαρά, με την οποία μόλις απολύεται από το στρατό, αρραβωνιάζεται.

Ο Τσιτσάνης πηγαίνει στον πόλεμο ενώ στέλνει τη Ζωή να μείνει στα Τρίκαλα με την μητέρα του. Από τον πόλεμο γυρίζει τραυματισμένος, παίρνει τη γυναίκα του και πηγαίνουν στη Θεσσαλονίκη, όπου παντρεύονται. Το '46 κατεβαίνει και εγκαθίσταται στην Αθήνα. Δουλεύει στου "Τζίμη του Χοντρού", στην οδό Αχαρνών και την περίοδο αυτή γνωρίζεται με την Σωτηρία Μπέλλου και την Μαρίκα Νίνου. Η εποχή της Ινδικής εισβολής στην Ελληνική μουσική βρίσκει τον Τσιτσάνη και το Γιάννη Παπαιωάννου μαζί, φίλοι και κουμπάροι, να αντιστέκονται στη λαίλαπα.

    

   Είχαν ξεκινήσει να τραγουδούν μαζί το 1969, όταν ο Τσιτσάνης γύρισε από την Αμερική. Αυτό το ανεπανάληπτο δίδυμο, σταμάτησε να τραγουδά τον Αύγουστο του 1972 με τον αναπάντεχο θάνατο του Μπάρμπα Γιάννη σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, καθώς γύριζε στο σπίτι του από το κέντρο "Πανόραμα" στις Τζιτζιφιές. Ο Τσιτσάνης δέχτηκε μεγάλο πλήγμα.... Τελευταίος σταθμός ήταν το "Χάραμα" στην Καισαριανή..........το μαγαζί του Τσιτσάνη. Έτσι το έλεγαν όλοι εκείνοι που αγάπησαν τον Βασίλη. Το 1983 η υγεία του κλονίζεται. Τα Χριστούγεννα του ίδιου χρόνου, το πάλκο ήταν άδειο. Χωρίς το μεγάλο δημιουργό, όλα έλειπαν. Ας ήταν η μουσική η ίδια. Η ερμηνεία χάθηκε. Στις 18 Γενάρη του 1984 ο Βασίλης Τσιτσάνης άφησε την τελευταία του πνοή.

.....Για να γράψεις τέτοια μουσική πρέπει να πονέσεις, να πεινάσεις. Σήμερα όλοι τα έχουν όλα. Οι δίσκοι μπήκαν στη βιομηχανία. Κάποτε για να γραμμοφωνήσουμε ένα τραγούδι κάναμε ένα μήνα. Σήμερα γράφουν δέκα σε μία μέρα. Όλες αυτές οι ευκολίες είναι καταστρεπτικές για το μυαλό, την ψυχή, τη φαντασία. Γράφουν ένα τραγουδάκι στο πόδι, γίνεται σουξέ και την άλλη μέρα γεμίζουν οι τσέπες τους λεφτά. Πάνε σε κέντρα και παίρνουν μεροκάματο που δεν παίρναμε εμείς σ΄ ένα μήνα. Ο τραγουδιστής δεν πρέπει να τα βλέπει όλα με κέρδος, αν θέλει να δημιουργήσει........

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ,Η ΚΡΗΤΗ!!!

Η Κρήτη είναι το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας και το 5ο μεγαλύτερο στη Μεσόγειο. Πρωτεύουσα καθώς και μεγαλύτερη πόλη της είναι το Ηράκλειο. Οι γεωγραφικές συντεταγμένες της είναι περίπου 35° Β 24° Α. Η Κρήτη βρίσκεται νότια από το Αιγαίο πέλαγος, βόρεια από το Λιβυκό. Είναι τμήμα της περιφερειακής διοίκησης της Ελλάδας. Χωρίζεται στους νομούς Ηρακλείου, Χανίων, Λασιθίου και Ρεθύμνου.
Στην Κρήτη άκμασε ο Μινωικός πολιτισμός (περίπου 3000-1400 π.Χ.), ένας από τους πρώτους πολιτισμούς στην Ευρώπη.
 Η Κρήτη είναι το μεγαλύτερο νησί στην Ελλάδα και το δεύτερο μεγαλύτερο (μετά από την Κύπρο) της ανατολικής Μεσογείου. Η Κρήτη βρίσκεται στο νότιο άκρο του Αιγαίου πελάγους και καλύπτει μια περιοχή 8.336 km². Ο πληθυσμός της είναι 601.131 άνθρωποι (απογραφή 2001). Το νησί έχει μήκος 260 χλμ και ποικίλλει στο πλάτος από 60 χλμ (που μετριούνται από το ακρωτήριο Δίον στο ακρωτήριο Λίθινο), σε μόνο 12 χλμ στον ισθμό της Ιεράπετρας στην ανατολική Κρήτη. Η ακτογραμμή της παρουσιάζει βαθύ γεωγραφικό διαμελισμό, δίνοντας στην Κρήτη πάνω από 1.000 χλμ ακτών. Η Κρήτη βρίσκεται περίπου 160 χλμ νότια της ελληνικής ηπειρωτικής χώρας.

Το νησί είναι εξαιρετικά ορεινό και καθορίζεται από μια υψηλή σειρά βουνών που το διασχίζει την από τη δύση ως την ανατολή, διαμορφωμένη από τρεις διαφορετικές ομάδες βουνών. Αυτές είναι:

• τα ΛΕΥΚΑ ΟΡΗ (2.452 μ).
• η οροσειρά Ίδη-Ψηλορείτης(35.18° Β 24.82° Α 2.456 μ).
• το όρος Δίκτη (2.148 μ).

Αυτά τα βουνά χαρίζουν στην Κρήτη εύφορα οροπέδια όπως το οροπέδιο Λασιθίου, ο Ομαλός και η Νίδα, σπήλαια όπως το Δικταίο και το Ιδαίο άντρο και φαράγγια όπως το διάσημο φαράγγι της Σαμαριάς, το φαράγγι Ίμπρου, το Κουρταλιώτικο φαράγγι, το Φαράγγι των Νεκρών στη Κάτω Ζάκρο Λασιθίου κ.τ.λ.

Κλίμα

Η Κρήτη ανήκει στη Μεσογειακή κλιματολογική ζώνη που δίνει τον κύριο χαρακτήρα στο κλίμα της. Το κλίμα στην Κρήτη χαρακτηρίζεται εύκρατο. Η ατμόσφαιρα μπορεί να είναι αρκετά υγρή, ανάλογα με την εγγύτητα στη θάλασσα. Ο χειμώνας είναι αρκετά ήπιος και υγρός με αρκετές βροχοπτώσεις – περισσότερες στα δυτικά τμήματα της Κρήτης. Η χιονόπτωση είναι σπάνια στις πεδινές εκτάσεις, αλλά αρκετά συχνή στις ορεινές περιοχές. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι μέσες θερμοκρασίες είναι 25 με 30 βαθμοί (Κελσίου), οπωσδήποτε χαμηλότερες από αυτές της ηπειρωτικής Ελλάδας. Στη νότια ακτή, συμπεριλαμβανομένης της πεδιάδας της Μεσσαράς και των Αστερούσιων ορέων, απολαμβάνουν σε σχέση με την υπόλοιπη μεγαλόνησο περισσότερες ηλιόλουστες ημέρες και πιο υψηλές θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Οικονομία

Η οικονομία της Κρήτης, η οποία βασιζόταν κυρίως στη γεωργία, άρχισε να αλλάζει ορατά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70. Ενώ υπάρχει ακόμα μια έμφαση στην γεωργία και την κτηνοτροφία, λόγω του κλίματος και της έκτασης του νησιού, υπάρχει μια πτώση στις κατασκευές και μια μεγάλη αύξηση στην παροχή υπηρεσιών (κυρίως σχετική με τον τουρισμό). Και οι τρεις τομείς της κρητικής οικονομίας (γεωργία, επεξεργασία-συσκευασία, υπηρεσίες), συνδέονται άμεσα και είναι αλληλοεξαρτώμενοι. Η Κρήτη έχει ένα μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα που είναι κοντά στο 100% του ελληνικού μέσου όρου και η ανεργία κυμαίνεται περίπου στο 4%.

Το νησί έχει τρεις σημαντικούς αερολιμένες, τον αερολιμένα Νίκος Καζαντζάκης στο Ηράκλειο, τον αερολιμένα Δασκαλογιάννης στα Χανιά και ένα νέο αερολιμένα στη Σητεία.

Πολιτική οργάνωση

Το νησί της Κρήτης είναι μία από τις 13 περιφέρειες της Ελλάδας και αποτελείται από τέσσερα νομαρχιακά διαμερίσματα:

Τουρισμός

Η Κρήτη είναι ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς διακοπών στην Ελλάδα. 15% όλων των αφίξεων στην Ελλάδα έρχονται μέσω της πόλης του Ηρακλείου (λιμένας και αερολιμένας), ενώ οι ναυλωμένες πτήσεις στο Ηράκλειο το 2006 ήταν 20% του συνόλου των πτήσεων ναύλωσης στην Ελλάδα. Στο σύνολο, περισσότερα από δύο εκατομμύρια τουρίστες επισκεύθηκαν την Κρήτη το 2006. Αυτή η αύξηση στον τουρισμό απεικονίζεται στον αριθμό κλινών των ξενοδοχείων, ο οποίος αυξήθηκε στην Κρήτη κατά 53% από το 1986 ως το 1991 ενώ στο υπόλοιπο της Ελλάδας η αύξηση ήταν 25%. Σήμερα η υποδομή τουρισμού στην Κρήτη ικανοποιεί όλες τις προτιμήσεις. Υπάρχει στέγαση κάθε πιθανής κατηγορίας, από μεγάλα ξενοδοχεία πολυτέλειας με όλες τις εγκαταστάσεις (πισίνες εγκαταστάσεις αθλητισμού και αναψυχής κ.λπ….), μικρότερα ιδιόκτητα οικογένεια διαμερίσματα, μέχρι εγκαταστάσεις κατασκήνωσης. Οι επισκέπτες μπορούν να φθάσουν στο νησί μέσω δύο διεθνών αερολιμένων σε Ηράκλειο και Χανιά, μέσω του μικρότερου Αερολιμένα στη Σητεία, ή με τη πλοίο στους λιμένες Ηρακλείου, Χανίων, Ρεθύμνου,Αγίου Νικολάου, Σητείας και Καστέλι Κισσάμου.

 

Η Μυθολογία Της ΚΡΗΤΗΣ

Η προέλευση της λέξης Κρήτη δεν έχει καθορισθεί με βεβαιότητα, αφού υπάρχουν διάφορες αντικρουόμενες ετυμολογίες. Μιά από τις Εσπερίδες ονομαζόταν Κρήτη, όπως ονομαζόταν Κρήτη και η σύζυγος του βασιλιά Μίνωα και μιά από τις νύμφες που παντρεύτηκε ο Δίας Άμμων. Επίσης, ο Κρης, γιός του Δία και της νύμφης Ίδας μπορεί να έχει δώσει το όνομα του στην Κρήτη, ειδικά αφού το υψηλότερο βουνό του νησιού έχει το όνομα της μητέρας του.
Η Κρήτη, σύμφωνα με την γνώμη πολλών ιστορικών, κατοικείται από την Παλαιολιθική εποχή και έχει φιλοξενήσει συνεχή ανθρώπινη παρουσία τα τελευταία 10 χιλιάδες χρόνια. Αν και ο Μινωικός πολιτισμός αναπτύχθηκε κυρίως σε Κρητικό και Αιγαιοπελαγίτικο έδαφος, χωρίς να επεκταθεί στην Ελληνική ενδοχώρα, η Κρήτη έχει ξεχωριστή θέση στην Ελληνική μυθολογία και πρωταγωνιστεί στον Ελληνικό πολιτισμό από την αρχή του.
Ο Δίας, ο πατέρας Θεών και ανθρώπων, γεννήθηκε στο Δικταίον Άντρο. Ο Δίας, επίσης, κατέφυγε στην Κρήτη μετά την απαγωγή της Ευρώπης από τις ακτές της Φοινίκης, τον σημερινό Λίβανο.
Η Ευρώπη γέννησε τρεις γυιούς, τον Μίνω, το Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα. Αφού υπέταξε όλο το νησί, ο Μίνως παντρεύτηκε την μάγισσα Πασιφάη, αδελφή της Καλυψούς και της Κίρκης, των ηρωίδων της Οδύσσειας. Ο Μίνως αφιέρωσε ένα ναό στον Ποσειδώνα και, για να τιμήσει τον θεό της θάλασσας, του ζήτησε να του στείλει ένα ταύρο για να τον θυσιάσει στο νέο ναό προς τιμήν του.
Ο λευκός ταύρος που έστειλε ο Ποσειδώνας ήταν τόσο όμορφος που ο Μίνως αποφάσισε να θυσιάσει έναν υποδεέστερο ταύρο στην θέση του. Ο Ποσειδώνας θεώρησε την κίνηση αυτή ιεροσυλία και θύμωσε τόσο πολύ που καταράστηκε την Πασιφάη να ερωτευθεί σφοδρά τον πελώριο λευκό ταύρο.
Για να ικανοποιήσει τον ασίγαστο πόθο της, η βασίλισσα του Μίνωα κρύφθηκε μέσα στο ξύλινο ειδώλιο μιας αγελάδας, που κατασκεύασε ο Δαίδαλος, και συνευρέθηκε με τον ταύρο. Ο καρπός της πράξης αυτής ήταν ο Μινώταυρος, ένα τέρας, μισός άνθρωπος και μισός ταύρος. Ο Μινώταυρος κλείσθηκε στον λαβύρινθο, επίσης έργο του Δαίδαλου, όπου σκοτώθηκε από τον Αθηναίο πρίγκηπα Θησέα, ο οποίος έτσι απάλλαξε την Αθήνα από την υποχρέωση της να στέλνει κάθε χρόνο 10 αγόρια και 10 κορίτσια για να θρέφεται ο Μινώταυρος.

ΠΗΓΗ: http://kritikessintages.wordpress.com/crete/

ΟΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΜΑΣ ΣΤΟ www.kadianos.net

Georgia Malefitsaki

ΩΣΑΝ ΤΣΗ ΚΡΗΤΗΣ..ΔΕ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ....ΚΙ ΑΝ ΠΑΣ ΣΕ ΜΕΡΗ ΤΟΣΑ.....
ΤΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ..ΤΗ ΛΥΡΑ ΤΖΗ....ΤΣ' ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ..ΚΑΙ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ....ΓΜ.

 

Georgia Malefitsaki

ΣΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ...ΕΧΕΙ ΣΗΚΩΣΕΙ ΚΥΜΑ...
.ΚΙ ΩΣ ΜΕ ΘΩΡΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΘΩΡΩ....ΘΑ 'ΜΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΘΥΜΑ.....ΓΜ.

 

Χρύσα Αντωνιάδου Σε ψάχνω μα δε φαίνεσαι......φωνάζω δε γροικιέσαι.....μη σ'ακρογιάλι λιάζεσαι.....η σ'αδυτα πλανιέσαι????????????

 

Konstantinos Gr

Διαμάντια και χρυσαφικά
θα σε γεμίσω δώρα
αρκεί μονάχα να μου πεις
φεύγω εδω και τώρα

 

Konstantinos Gr

Στ' ανέμου λέω το αυτί
σιγά το σ' αγαπώσε
να σου το φέρει κιά μακρά
που σαι και δεν θωρρώ σε

 

Konstantinos Gr

Η ομορφιά σου κούκλα μου
με έχει θαμπομένο
και με χει εις το άρμα σου
πισθαγκονα δεμένο

 

Χρυσουλα Μαλεφακη-Καδιανου

Θα 'ρθει και παλι η στιγμη να σμιξει η παρεα,κι ενα αρνι θα ψησουμε και θα περναμε ωραια!!!

 

Georgia Malefitsaki

ΑΠ'ΤΗ ΔΙΚΗ ΝΤΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ...ΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΕΧΩ...
.ΜΑ 'ΓΩ..ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ...ΜΟΝΟ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΕΧΩ.....ΓΜ.

 

Georgia Malefitsaki

ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΤΡΥΠΩΣΕΣ...ΜΑ ΤΟ 'ΚΑΜΕΣ ΜΕ ΤΡΟΠΟ....
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΤΩΣΑΝ ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ...ΠΟΥ ΓΙΑΤΡΕΥΑ ΜΕ ΚΟΠΟ......ΓΜ.

 

Χρυσουλα Μαλεφακη-Καδιανου

Πολλα τα χαιρετισματα που πεμπω στη παρεα,κι ελπιζω να περασουμε παρα πολυ ωραια!!!

 

Fwka Apostolia

‎....Σαν φιλη να με χαιρετας, εστω αυτο, μου φτανει....
γιατι η αδιαφορεια σου παει, θα με τρελανει!!!!!Αποστολια.

ορσα δρετακη

σπηλια ο νους , θαλασσινη , καθε πρωι λουσμενη , στη φωτεινη σου τη ματια , που φευγει , μα ολο μενει ..(Ο.Δ)

 

Georgia Malefitsaki

ΚΑΙ ΝΑ 'ΜΟΥΝ ΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ...ΚΙ ΑΣ ΠΕΦΤΩ..ΝΑ ΜΕ ΧΑΝΕΙ.....
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΛΗΘΙΝΗ....ΚΑΘΕ ΕΥΧΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ.....ΓΜ.

 

ορσα δρετακη

ζηλευω της ανατολης που βλεπει τα ονειρα σου και που θωρρει τα πιο κρυφα που εχεις στη καρδια σου ..(Ο.Δ)